Страница Ильмиры Зайнагабдиновой

у меня нет телевизора)))

читаю все, но из особо любимых: фантастика и фэнтези- Жюль Верн, Рэй Бредбери, Станислав Лем, Наталия Ипатова, Оксана Панкеева, Елена Хаецкая, Мария Семенова; приключения- В. Крапивин, Р.Л.Стивенсон, П.Рен "Могила викинга" (не про викингов); романы- Д. Остин и "Унесенные ветром" М.Митчелл; не знаю к какому жанру отнести- Макс Фрай. Очень нравится О.Генри.

однозначно нет клубной музыке и большей части современной попсы

Твоя судьба тебя и за печкой найдет.

Когда ты всегда знаешь, о чем поговорить с человеком, это - признак взаимной симпатии. Когда вам есть о чем вместе помолчать, это - начало настоящей дружбы.(М.Фрай)

Человек просто не может страдать дольше, чем он может страдать: исчерпав свои возможности в этой сфере, он переключается на другие дела, и это - величайшее из благ! (М.Фрай)

С другой стороны, справедливость как таковая вообще не является одним из непреложных законов вселенной: это понятие – всего лишь порождение великой потаенной мечты каждого человека получить хоть какую‑то награду за свои истинные и мнимые достоинства, не оцененные ближними…(М.Фрай)

Единственный способ лить свет вокруг себя-самому гореть. (Н.Ипатова)

Не бойся,если ты один...Бойся если ты ноль...

Беседа
Кайвакытта кара күзле, кара кашлы
Матур берлә утырамын кара-каршы;
Шунда ул кыз, әллә ничек сүзгә китеп,
Күргәннәрен, белгәннәрен сөйли башлый.

Мин күзеннән аның күземне алмагач,
Һәр сүзенә «чын, чын» димичә калмагач,
Мин гашыйкны сүз аңлый дип уйлый инде, —
Кадап куйган һәйкәл төсле кузгалмагач.

Кайда аңлау миңа! бер сүз дә аңламыйм,
Ишетмим дә, тыңламыймын да, санламыйм, —
Бу эшне ул үзе сизсә ачуланыр
Иде, ләкин тугърысы шул: ялганламыйм!

Һич яратмыйм аның шулай саташуын,
Фани дөнья сүзе берлә маташуын;
Телим, ташлап кирәкмәгән вак сүзләрне,
«Сөям, җаным» ләфызларына ашуын.

Һаман сөйли; мин тик ирнен, тешен карыйм;
Йөртәм күзне: калкып чыккан түшен карыйм;
Борнын, аузын, иякләрен, беләкләрен, —
Калмый бармак, тырнак — һәрбер төшен карыйм.

Тыңлыйм имеш! юри шулай утыртамын,
Күз алмасын әрле-бирле очыртамын;
Әкрен генә селкенсә дә, кузгалса да,
Торып китә микән әллә дип куркамын.

Мин ул кызны, үз уемча, фәрештә, дим,
Дөнья берлә ваклануын һич эстәмим;
Аңар күрә үземне бик түбән саныйм,
Аның урны фәләкләрдә, гарештә, дим.

Минемчә, тик яралган ул сөелергә,
Сөяргә һәм куанырга, сөенергә;
Күргән саен, минем төсле гашыйкларга:
«Бу минеке булмас!» — диеп көенергә.

Минемчә, ул үз кадрене сизсен иде,
Дөнья берлә галякасен киссен иде;
Кайгы нигә? шатлык нигә? гомер нигә? —
Мондый юк-бар нәрсәләрдән бизсен иде.

Сүз тыңлаган булып, итәм йөз тамаша;
Дәртем сыймый эчкә, тулып тышка таша;
Ак кулыннан тотыйм, тотыйм, җибәр, диеп,
Гакълым берлә шул вакытта кул талаша.

Шулай итеп сәгадәтле сәгать үтә,
«Ул» да торып, үз урнына чыгып китә;
Белмәс хәлне, — яшь нәрсә бит, — аңлый алмас
Кычкырсам да: «Кочаклашыйк, тукта! тукта!»
Габдулла Тукай 1907год

Наше счастье в наших руках.

Сколько отдавать сердца- человек сам решает, я не могу схватить тебя за руку со словами "достаточно". Я только мог предложить решить это обменом, не глядя: все на все. (Н. Ипатова. Врата Вальгаллы)